Wiersz – przekaz „Względny spokój, względna cisza” – poezja duchowa
12.03.2022 r. WZGLĘDNY SPOKÓJ, WZGLĘDNA CISZA W zapewnieniu z góry danym, Poczuj się naszym poddanym -tak się wciska w każdą głowę I zabija podłym słowem Co podszyte dobrą wolą By Ci było w oku solą Byś pod maską szczerej chęci Zabił wszystkie swoje dzieci Zabił, ale już za życia By niewinność nie wyszła z ukrycia Mówisz „Kocham” – brzęczy echem By z ostatnim Twoim tchem Zrozumienie nagle przyszło Ale cóż – to wszystko prysło Bo żeś zgubił się w swej drodze -puściłeś czarnej fantazji wodze A mówili, że to nic złego… Kogo zatem słuchałeś kolego? Po oddechu zatrzymaniu, odetchnęli Twoi bliscy tego chcieli Względny spokój, względna cisza… Co się stało zatem z Tobą… Czy naprawdę byłeś sobą? Przecież kiedy byłeś mały Byłeś kochany i wspaniały… W jaki przekręt uwierzyłeś Skoro dobry byłeś? Tło przenikło Cię bezwzględnie Coś przejęło Ciebie we śnie Coś kazało myśleć, wierzyć Że tylko walka jest by przeżyć Że drugi człowiek to śmieć Że trzeba więcej od innych mieć Że trzeba moralnie żyć… Przykładnym obywatelem być… Zapomniałeś o swej niewinności, O drugim bracie i swojej godności Czy jesteś człowiekiem? Odpowiedź jest w Tobie Względny spokój względna cisza...
Moje odczyty Wymiary 8-10 Prowadzenie Ojciec Poprawność 90% Moje rozumienie na chwilę obecną: 80% Przychylność na wrzucenie na stronkę: 6
0 komentarzy